کد مطلب:317306 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:223
ضمیمه ی (2)
این قصیده ی عربی از سروده های استاد سخن شیخ محمدعلی یعقوبی است كه در ایوان طلای مقابل ضریح مقدس حضرت ابوالفضل العباس (ع) حك شده است.
1 - لذ بأعتاب مرقد قد تمنت
أن تكون النجوم من حصباه
2 - و انتشق من ثری ابی الفضل نشرا
لیس یحكی العبیر نفح شذاه
3 - غاب فیه من هاشم أی بدر
فیه لیل لاضلال یمحی دجاه
4 - هو یوم الطفوف ساقی العطاشی
فاسق من فیض مقلتیك ثراه
5 - و احلل عنده البكاه ففیه
قد اطال الحسین شجوا بكاه
6 - لا یضاهیه ذوالجناحین لما
قطعت فی شبا الحسام یداه
7 - هو باب الحسین ما خاب یوما
وافد جاء لائذا فی حماه
8 - قام دون الهدی یناضل عنه
و كفاه ذاك المقام كفاه
9 - فاد یا سبط احمد كأبیه
حیدر مذ فدی النبی أخاه
10 - جدد المرتضی له باب قدس
من لجین یغشی العیون سناه
11 - انه باب حظه لیس یخشی
كل هول مستمسك فی عراء
12 - قف به داعیا و فیه توسل
فبه المرء یستجاب دعاء [1] .
[ صفحه 208]
ترجمه قصیده:
1 - سر بر آستان مرقدی سای كه ستارگان آسمان آرزو دارند تا سنگریزه آن باشند.
2 - و از خاك مدفن حضرت اباالفضل (ع) غباری ببوی كه مشك و عبیر بوی آن را حكایت نتواند نمود.
3 - در اینجا ماه بنی هاشم سر به خاك نهفته كه چون فروغش جلوه گر می شد، دیگر از برای شب تار ظلالت و ظلمتی نمی ماند.
4 - او در روز عاشورا ساقی تشنگان بود پس تو از سرشك دیدگانت تربتش را سیراب ساز.
5 - در پیشگاهش زیاد گریه كن زیرا كسی است كه حسین (ع) در سوگش بسیار گریست.
6 - جعفرطیار - كه با دو بال در بهشت پرواز می كند - هم پرواز او نیست، چرا كه او دو دستش را با ضربات شمشیر دشمن از كف داد.
7 - عباس (ع) درگاه حسین (ع) است، كه هر كه عازم كویش شود و از او پناه خواهد محروم و نومید نمی گردد.
8 - عباس پاسدار هدایت بود و ایثارگر راه توحید و در این راه دو دست مباركش او را كفایت می كند.
9 - او در پیشگاه سبط مصطفی (ع) جان باخت همچون پدرش حیدر كرار (ع) كه خویش را فدای برادرش پیامبر (ص) نمود.
[ صفحه 209]
10 - مرتضی، برای او دری قدسی مآب از نقره بنا نهاد كه برق آن چشم ها را خیره می كند و می رباید.
11 - دری است كه هر كه در آن شود گناهش آمرزیده گردد و هر خائف و ترسانی با دست آویختن به دستگیره آن به امن و امان دست می یابد.
12 - در مقابل او بایست و دست دعا بر آسمان برافراز و به حضرتش توسل جوی كه به خاطر وجود مبارك اوست كه دعای آدمی مستجاب می شود.
[ صفحه 210]
1 - لذ بأعتاب مرقد قد تمنت
أن تكون النجوم من حصباه
2 - و انتشق من ثری ابی الفضل نشرا
لیس یحكی العبیر نفح شذاه
3 - غاب فیه من هاشم أی بدر
فیه لیل لاضلال یمحی دجاه
4 - هو یوم الطفوف ساقی العطاشی
فاسق من فیض مقلتیك ثراه
5 - و احلل عنده البكاه ففیه
قد اطال الحسین شجوا بكاه
6 - لا یضاهیه ذوالجناحین لما
قطعت فی شبا الحسام یداه
7 - هو باب الحسین ما خاب یوما
وافد جاء لائذا فی حماه
8 - قام دون الهدی یناضل عنه
و كفاه ذاك المقام كفاه
9 - فاد یا سبط احمد كأبیه
حیدر مذ فدی النبی أخاه
10 - جدد المرتضی له باب قدس
من لجین یغشی العیون سناه
11 - انه باب حظه لیس یخشی
كل هول مستمسك فی عراء
12 - قف به داعیا و فیه توسل
فبه المرء یستجاب دعاء [1] .
[ صفحه 208]
ترجمه قصیده:
1 - سر بر آستان مرقدی سای كه ستارگان آسمان آرزو دارند تا سنگریزه آن باشند.
2 - و از خاك مدفن حضرت اباالفضل (ع) غباری ببوی كه مشك و عبیر بوی آن را حكایت نتواند نمود.
3 - در اینجا ماه بنی هاشم سر به خاك نهفته كه چون فروغش جلوه گر می شد، دیگر از برای شب تار ظلالت و ظلمتی نمی ماند.
4 - او در روز عاشورا ساقی تشنگان بود پس تو از سرشك دیدگانت تربتش را سیراب ساز.
5 - در پیشگاهش زیاد گریه كن زیرا كسی است كه حسین (ع) در سوگش بسیار گریست.
6 - جعفرطیار - كه با دو بال در بهشت پرواز می كند - هم پرواز او نیست، چرا كه او دو دستش را با ضربات شمشیر دشمن از كف داد.
7 - عباس (ع) درگاه حسین (ع) است، كه هر كه عازم كویش شود و از او پناه خواهد محروم و نومید نمی گردد.
8 - عباس پاسدار هدایت بود و ایثارگر راه توحید و در این راه دو دست مباركش او را كفایت می كند.
9 - او در پیشگاه سبط مصطفی (ع) جان باخت همچون پدرش حیدر كرار (ع) كه خویش را فدای برادرش پیامبر (ص) نمود.
[ صفحه 209]
10 - مرتضی، برای او دری قدسی مآب از نقره بنا نهاد كه برق آن چشم ها را خیره می كند و می رباید.
11 - دری است كه هر كه در آن شود گناهش آمرزیده گردد و هر خائف و ترسانی با دست آویختن به دستگیره آن به امن و امان دست می یابد.
12 - در مقابل او بایست و دست دعا بر آسمان برافراز و به حضرتش توسل جوی كه به خاطر وجود مبارك اوست كه دعای آدمی مستجاب می شود.
[ صفحه 210]
[1] العباس، ص 390، به نقل از كتاب حضرت اباالفضل مظهر كمالات و كرامات، ج 2، ص 254.